تریبون پروژه میدان شهدا

در خصوص موضوع "برداشت شما از پروژه میدان شهدا " متن زیر توسط یکی از دانشجویان کلاس مبانی نظری ارائه شده است . ضمن تشکر از توجه ایشان خاطر نشان کنیم که تصاویر بالارا اینجانب اضافه نموده ام .

پروژه میدان شهدا

تو ازدحام جمعیتی که لحظه ای سکون ندارند ، که رفتن و رفتن و رفتن و رو تکرار می کنن ، تو تک چهره هایی که نگات می کنن و نمی بیننت ، تو سیاه پوشهایی که چادر به دندون ،بچه به بغل و نگاه به پایین دارن ، تو اون مکث و دست به روی سینه ، سلام و تعظیم کوتاه ، تو نگاه بچه هایی که به دنبال گام های بلند ،تند و تند کشیده می شن ،یه چیزی تو ذهنم هی تکرار می شه . یه چیزی اذیتم می کنه .

آیا واقعاً تو اون مربع ( کارفرما ،عامل چهارم ،مشاور ،پیمانکار ) جایی واسه این آدمها هست ؟ جایی بهشون فکر شده ؟ نه فقط پرسوناژ هایی که تو سایت حضور دارن ، که ابعاد دارن ، ابعاد انسانی .

همیشه این برام سوال بوده ،آیا معماری می خواد سطح فرهنگ رو بالا ببره ؟

معماره که راهو تعریف میکنه و پرسوناژها رو مجبور می کنه که از اون راه برن . میدان شهدا به هر طریق ساخته می شه . همه تایید می کنیم که مسلماً این پروژه ،رو اون بچه ها که 30-20 سال دیگه میان ، تاثیر می ذاره . تمام اون کوچه پس کوچه ها که ما جرات قدم گذاشتن و دیدنشون رو هم نداریم ، خراب می شه ،همه مون با لبخند رضایت ، تخریب فیزیکی مکانی رو که ناامنی رو تداعی می کرد نگاه می کنیم و با حس یک معمار ، یک سازنده ،یک آبادگر از تاثیر پروژه بر آدمها صحبت می کنیم ، تاثیر گذاری زنجیروار پروژه ما برروی پرسوناژها ، باعث امنیت کوچه پس کوچه هایی که دیگه احتمالاً وجود ندارن ، و در انتها ارتقا سطح فرهنگ و دید اون پرسوناژها می شه .

من به عنوان یک دانشجوی معماری که گذرم سالی 4-3 بار بیشتر به میدان شهدا نمی افته، قطعاً لذت خواهم برد از هر گونه حرکت معماری جدید ، سبک های مطرح جهانی و ایده های خلاق مشاورهای کله گنده پایتخت .

تو ذهنم تکرار میشه تصویر سرهای پایین سیاه پوش های چادر به دندان !

نسیم باقری

01